Status and perspective of plant breeding and seed industry in Serbia

Abstract

Serbia is a country with favourable agro-ecological conditions for agricultural production, especially for maize, sunflower, soybean, sugar beet and small grain cereals. Also, the tradition of successful seed production and plant breeding, include Serbia in countries with significant potential for the seed industry. Significant areas are used for seed production, and in 2014. for wheat, maize, soybean and sunflower this amounted: 19.003 ha, 10.487 ha, 8.116 ha and 1.590 ha, respectively. The events during the 1990s, international sanctions and civil war, depleted the national seed industry concerning material resources and the status. Transitional events that followed brought a series of changes in all activities including ownership, technology, commerce and the market. Currently, in addition to several state-own Institutes, a large number of international and national private seed companies compete on the Serbian market. Despite many stated negative trends for national seed industry, Serbia is still one of the major seed producers in Europe. Also, Serbia is still one of the countries whose results in plant breeding are competitive with the world's leading companies. With certain improvements Serbia can become an even better place for the seed industry. At the same time, we must not ignore the role of the public sector in the conservation of natural and technological resources, as well as development in plant breeding and seed sciences of our country.

Srbija je zemlja sa izuzetno povoljnim agro-klimatskim uslovima za biljnu proizvodnju, posebno ratarskih kultura kao što su kukuruz, suncokret, soja, šećerna repa i strna žita. Takođe, u prošlosti dobro razvijena mreža istraživačko-razvojnih instituta, koji su se bavili oplemenjivanjem i semenarstvom poljoprivrednih kultura, stvorila je uslove da Srbija bude zemlja sa značajnim potencijalom za semensku industriju. Na žalost, ratna dešavanja devedesetih godina i međunarodne sankcije, materijalno i statusno su osiromašile domaću semensku industriju. Izgubljen je značajan deo tržišta, naša zemlja je isključena iz važnih međunarodnih udruženja, a naši doradni kapaciteti su ostali neiskorišćeni i bez neophodnih tehničkih i tehnoloških investicija. Vreme tranzicije donelo je niz promena u svim oblastima delatnosti od vlasničkih, preko tehnoloških do komecijalnih i tržišnih. Danas se, pored nekoliko državnih instituta, na tržištu Srbije nalazi veliki broj inostranih i domaćih privatnih semenskih kompanija. Ali i pored svih negativnih trendova na nacionalnu semensku industriju, ne mogu se prenebregnuti dve važne činjenice: 1. još uvek smo jedan od nekoliko vodećih evropskih proizvođača žitarica, ali i drugih biljnih vrsta; 2. još uvek smo jedna od retkih evropskih država čiji su rezultati u oplemenjivanju biljaka konkurentni vodećim svetskim kompanijama. Uz određena unapređenja na kojima se intenzivno radi, a odnose se na usklađivanje zakonske regulative sa EU kao i modernizacije postojećih doradnih kapaciteta, Srbija može postati još bolje mesto za semensku industriju.